pamiętnik -wystawa

A teraz coś o kurach   z wystawy (;


- Kocham kury od dziecka. One wcale nie są głupie - oświadczyła pani Maria, z zawodu ekonomistka. - Są mądre, wrażliwe i mają poczucie humoru!

O! A te mi się nie podobają! - skrytykowała pewna pani, wskazując na kurkę rasy yamato. Rzeczywiście, narośla na głowie prezentowały się dość drastycznie, ale to efekt zamierzony. Tworząc rasę yamato Japończycy wzorowali się na starej, sękatej sośnie. Sędziowie okazali się bardziej przychylni i w "Zaletach" wpisali figurę i podgardle. Achom i ochom nie było końca przy kurach gigantach, czyli brahmach i kochinach, które mogą ważyć nawet 10 kg, czyli tyle, ile średni pies. Na widok monstrualnego koguta rasy kochin jakieś dziecko dostało histerii. Za to w drugim rzędzie swoje wdzięki prezentowały najmniejsze kurze rasy zwane "karłami właściwymi", np. sebrytki. W XIXw. stworzył tę rasę Anglik sir John Sebright. Z każdym piórkiem otoczonym czarną obwódką sebrytki wyglądają jak narysowane. Prócz kur i kogutów na wystawie można było zobaczyć napuszone indyki i różowogłowe indyczki, a także czarne łabędzie.


Trochę smutno wyglądały rzędy tysięcy małych klatek, nieco przerażał jednostajny dźwięk kogucich piań - każdy na inną nutę, ale niezaprzeczalna uroda eksponatów przyćmiła wszystko. Bo jak się nie zachwycić szarymi i rudymi kurami jedwabistymi? Z puszystym czepkiem na głowie i opierzonymi łapkami wyglądały jak pudle. Równie mocne wrażenie wywarł kogut rasy ayan cemand: pióra, grzebień, dziób - wszystko czarne. Przy tej klatce spotkaliśmy pana Waldemara, który kiedyś hodował kury i wciąż ma do nich słabość.


- O tej rasie czytałem, że nawet mięso ma czarne - błysnął wiedzą. Na klatkach powieszono "Karty oceny drobiu". Określa się tu rasę, płeć (1,0 to kogut, 0,1 - kura), zalety i wady. Nasz kogucik Zorro został oceniony jako "dobry typ", ale w rubryce "Zalecenia" wpisano: "poprawić strukturę upierzenia".

.